ولی وقتی بچه ها از سه سال بزرگتر می شوند حالا دیگر این وظیفه ی دفاع کردن از کودکتان برعهده ی شما نیست. باید به خود کودک یاد بدهید که خودش از حق خودش دفاع کند.
برای مثال بچه ی شما در پارک مشغول بازی بوده و با گریه به سمت شما می آید که فلانی من رو کتک زد! بسیار سریع و در عرض چند ثانیه از او می پرسید که ماجرا چی بوده؟ چرا کتکت زد؟ تو چه حسی داری؟ (حسش رو تایید بکنید اینگونه که خب! الان کتک خوردی، ناراحت هستی، دردت گرفته) خیلی خب باشه حالا چیکار میخواهی بکنی؟ و دوست داری به اون بچه چی بگی؟
در این شرایط دفعات اول با کودکتان همراه شوید با او بروید و سمت بچه ایی که کودک شما را کتک زده. او را صدا بزنید و در اینجا کودکتان خودش باید خطاب به فردی که او را کتک زده بگوید: تو وقتی من را هل دادی من دردم گرفت، من ناراحت شدم، من دوست ندارم تو با من اینجوری رفتار کنی … و دیگر حرف هایی که شما با کودکتان تمرین کردید و او تصمیم گرفته که به دوستش بگوید.
شما باید کودکتان را ترک کنید ولی حواستان به این نکته باشد که اگر دفعه بعد هم بچه شما را زدند، شاید این بار بچه ی شما دیگر به شما رجوع نکرد. باید حواستان باشد که بچه شما کتک نخورد، اگر دیدید بچه شما کتک می خورد و چیزی نمی گوید! او را صدا بزنید و بگویید: عزیزم تو باید از دوستت بخواهی که با تو درست رفتار بکنه، دوستت نباید تو را کتک بزنه من باهات میام تا پیش دوستت و تو چی میخواهی بش بگی و دیگه چی میخواهی بش بگی و به نظرم به دوستت بگو که دیگه این کار را انجام نده.
- ۹۹/۰۲/۰۱